Indonesië bestaat uit duizenden eilanden in allerlei vormen en maten. Het plan voor deze reis is om weer een aantal nieuwe te bezoeken en op deze manier zoveel mogelijk van de verscheidenheid van het land en de vogels mee te krijgen.

We varen 3,5 uur naar Siburut, onderdeel van de Mentawai Islands voor de kust van Sumatra. Deze eilanden groep is ongeveer 0,5 miljoen jaar geleden afgescheiden wat betekent dat de evolutie van vogels en andere dieren inmiddels geleid heeft tot een aantal verschillen met hun naaste verwanten op het vaste land. Zo heeft de Malkoha een helemaal groene staart (versus half bruin), roept de Scops Owl anders en is de lokale Serpent Eagle een stuk kleiner en donkerder. De meeste van deze Mentawai varianten hebben nu nog de status van ondersoort maar wie weet wat verder onderzoek uitwijst.

Drie keer per week wordt Siburut aangedaan met de boot vanuit Padang, voor ons betekent dit 2 volle dagen op het eiland. Het blijkt meer dan voldoende tijd voor de handvol soorten die we hier zoeken dus is er op het heetst van de dag tijd voor een dutje, proberen we de lokale vruchten (beetje lychee-achtig) en kijken we hoe het leven op een klein eiland zich voltrekt.

Alles gebeurt hier met scootertjes of te voet (meer dan 2 dorpjes verbonden met een weg van 5 km + nog wat huizen langs een modderpad in het binnenland is het ook niet). Vanuit het binnenland worden vruchten, kokosnoten en af en toe een varken/zwijntje gebracht, aan de kust liggen de meeste winkeltjes die spullen vanaf het vaste land en vissen verkopen.

Opnieuw zijn we duidelijk een bijzondere verschijning en overal waar we lopen vragen mensen waar we naar toe gaan “Mau ke mana?” en waar we vandaan komen “Dari mana?”. Ons antwoord “Jalan jalan” (een beetje rondlopen) wordt altijd direct begrepen. Voor wie wil laten we graag het vogelboek zien, de lokale vogels worden met enthousiasme herkent.

‘s Avonds eten we bij ons vaste eethuisje waar de eigenaar zo slim is geweest een beamer en scherm neer te zetten voor het WK voetbal. Het hele dorp rukt elke avond uit om de wedstrijd te zien onder het genot van een kopje thee (alcohol schenken ze hier niet). Indonesië doet nu niet mee met het WK maar met een land van 245 miljoen inwoners en een liefde voor de sport die zich uitstrekt tot de kleinste eilandjes is het een kwestie van tijd.

We varen weer terug naar Padang en met een dagje tussenstop in Jakarta reizen we door naar West Papua, op naar nog meer eilanden!