Na het verlaten van de oostkust merken we pas echt hoe uitgestrekt en leeg Australië is. Urenlang rijden we over lange (veelal) rechte wegen met maar eens in het uur een andere auto of een “road train” (vrachtwagens met drie grote containers achter elkaar van meer dan 50 lang).

Het landschap verandert gedurende de reis langzaam van Eucalyptus forest naar Woodland Savanna en dan steeds meer uitgestrekte graslanden. Dit gaat samen met een steeds droger wordende lucht en een felle brandende zon (wel handig bij het doen van de was). Alle planten en bomen die hier groeien zijn volledig ingericht op hele lange periodes zonder water. Een vrouw in Winton vertelt ons dat het nu groener is dan normaal omdat het recent nog heeft geregend, recent blijkt afgelopen maart te zijn…

Overdag is het vooral heet (35 graden) maar ‘s morgens vroeg en aan het einde van de dag komt het landschap tot leven met vogels die zich hebben aangepast aan dit habitat. Zo beweegt de Purple-backed Fairy-wren in kleine familie groepjes door lage scrub struikjes en is de Spinifex Pigeon alleen te vinden in (zoals de naam doet vermoeden) Spinifex gras, een stekelig soort gras dat in grote bollen op stenige ondergrond groeit.

Een van de meest felbegeerde vogels van de outback zijn echter de Grasswrens, een groep die zich kenmerkt door heel zeldzaam en moeilijk te zijn; ze komen alleen voor in kleine gebieden ver van de bewoonde wereld en zijn daarnaast ook nog moeilijk te vinden doordat ze heel stiekem tussen het gras door rennen en kruipen. Tot slot zijn ze fantastisch mooi en fijn getekend, kortom de ultieme uitdaging voor vogelaars! Onze eerste Grasswren (Striated) maakt dit helemaal waar. We vinden er twee na een aantal uren zoeken in een gebiedje 100km onder Winton en eenmaal in beeld zijn ze minstens zo gaaf en mooi als we hadden gehoopt.

De volgende twee Grasswrens die op onze route liggen zijn Carpentarian Grasswren en Kalkadoon Grasswren met beide een heel klein verspreidingsgebied rond Mount Isa. Net als de Striated Grasswren houden deze twee soorten vooral van terrein met veel Spinifex waardoor we tijdens het zoeken goed moeten opletten waar we onze voeten zetten om zo min mogelijk scherpe graspunten in onze benen te krijgen. We vinden de Carpentarian Grasswren uiteindelijk door de subtiele hoge piepjes die ze als roepje hebben. Daarna duurt het nog bijna een uur voordat we hem goed hebben gezien, zo sneaky rent hij tussen de grote graspollen door. Ook de Kalkadoon Grasswren geeft zich niet zomaar gewonnen, deze zien we in totaal twee keer kort maar goed. Voor een goede foto waren beide soorten alleen wel een beetje lastig, waarmee ze hun reputatie helemaal waar maken.

Gelukkig zullen er nog een paar Grasswren soorten volgen tijdens onze reis (in totaal zijn er 10 verschillende waarvan er 8 in onze planning passen). Maar eerst vervolgen we komende dagen onze reis naar Darwin voor een bezoek aan de tropen van Australië.