Sommige ontdekkingen van nieuwe soorten spreken heel erg tot de verbeelding, zo ook de pas in 1996 ontdekte Scarlet-banded Barbet die voorop de vogelgids van Peru staat afgebeeld. Een vogel die nergens anders op lijkt maar al die tijd onontdekt is gebleven door enkel voor te komen op de Cordillera Azul, een geïsoleerde bergkam die oprijst uit het laagland van oost Peru. De ontdekkingsplek is enkel te bereiken met een 10-daagse expeditie maar gelukkig is er in recentere jaren een tweede plek ontdekt bij Plataforma; een dorpje vol pioniers aan het einde van een lange modderweg.

De weg is alleen begaanbaar met verhoogde 4×4 maar als we vlak voor het slechte stuk in het laatste dorpje zijn blijkt dat er al een week geen auto verder omhoog is gegaan en vertellen verschillende locals ons hoe slecht de weg er momenteel bij ligt. Dit houdt Jhony, onze chauffeur, niet tegen en glibberend en glijdend beginnen we aan het moeilijkste gedeelte. Met heel veel skill navigeert hij langs de ergste delen en stapt af en toe uit om met de schep nog wat te herstellen.

Na een uurtje ploegen zijn we niet heel ver opgeschoten en is het duidelijk dat we het niet gaan halen. We laten de auto achter en gaan te voet verder terwijl Jhony voor de bagage een ezel gaat regelen. Het blijkt nog 4 uur omhoog lopen te zijn en flink moe en bezweet komen we halverwege de middag aan in het dorpje Plataforma. Een van de dorpelingen, Eugenio, is zo slim geweest een hostel te starten na de ontdekking van de Barbet waar we de komende nachten kunnen slapen en mee-eten in de huiskamer.

De paden die er vanuit het dorpje lopen zijn minstens net zo modderig als de weg en we moeten goed opletten om niet tot boven de rand van onze laars weg te zakken in de blubber. Gelukkig weet Eugenio ook de belangrijkste vogelplekken wat voor de Barbet betekent dat we verschillende fruitbomen afzoeken waarvan bekend is dat de vogels daar komen eten. Halverwege de eerste ochtend is het raak: eerst horen we het karakteristieke geluid en niet veel laten hopt de vogel in beeld. We kunnen hem een paar minuten volgen als hij van boom naar boom beweegt tot hij plotseling ook weer verdwenen is en ons met een dikke grijns achterlaat. Wat een vette soort!

Dat dit gedeelte van Peru nog zeer onontgonnen is bleek wel toen er in 2016 in Plataforma nog een nieuwe soort werd ontdekt: de Cordillera Azul Antbird. Uiteraard willen we deze ook erg graag zien tijdens ons bezoek maar hier hebben we minder geluk mee. Er zijn twee territoria bekend in een nabij gelegen patch bos maar de hele middag zoeken we maar zien of horen we niks. Ook de volgende dag checken we weer dezelfde plekken plus verschillende andere patches maar vinden we opnieuw niks waarmee onze tijd ook op is.

De derde ochtend worden we wakker met mistig weer en pakken we onze spullen voor vertrek. Even later komt Eugenio met een brede grijns aanlopen; hij is in het donker/schemer opnieuw teruggegaan naar de Antbird plek en heeft de vogel kort gezien! Zo snel als de modder het toelaat lopen en rennen we weer naar de plek waar we al meerdere keren hadden gezocht. Meteen is er dit keer reactie op onze tape en even later zien we de zeer zeldzame Antbird over de donkere bosbodem scharrelen. Zo onvoorspelbaar zijn vogels soms, maar gelukkig voor ons is deze nog net op het nippertje gelukt.

De spullen worden weer op een paard gebonden en met een dubbel gevoel vertrekken we weer uit Plataforma; aan de ene kant hebben we een fantastisch verblijf gehad waarbij we heel gastvrij zijn ontvangen door het hele dorp, veel gave vogels hebben gezien en het mooi is hoe enthousiast Eugenio is over de vogels en steeds meer plekken en soorten weet. Aan de andere kant gaat het kappen van bos hier ongelooflijk hard (overal het geluid van kettingzagen en recent gekapte stukken) en is het maar de vraag hoe lang de vogels het hier nog gaan uithouden…

Na nog een dagje vogelen bij Tarapoto vliegen we door naar Iquitos, een grote stad midden in de Amazone vanuit waar we de komende weken verschillende amazone lodges bezoeken.