Nadat de vlucht naar Tari niet bleek te gaan was er maar één andere optie om er toch te komen; onze tickets omboeken naar Mt. Hagen en vanaf daar 6-7 uur met een jeep over een hobbelweg door de hooglanden. Onderweg legt onze bijrijder uit dat er in de de regio waar we naar toe rijden vaker gedoe is met geweld en dat het in de brand steken van het vliegtuig (en ook het vliegveldgebouw en het huis van de gouverneur) een typisch voorbeeld is van “eerst doen en dan pas nadenken”.

Onderweg krijgen we twee keer een klein inkijkje in de cultuur van deze stammen; op de heenweg passeren we een begrafenis van een krijger (waarbij de stoet mensen kreten uitslaan voor wraak met hun messen de lucht in gestoken) en op de terugweg komen we terecht in een “vecht groep”; ruim 100 man met zwart geschminkte gezichten, groene tooien van bladeren en veren en elk voorzien van een pijl en boog, machete of bijl. Wij mogen gelukkig passeren maar ze zien er niet uit alsof een foto gewaardeerd wordt dus dat doen we maar even niet.

De traditionele outfits voor dansen en vechten zijn duidelijk afgekeken van de lokale vogels. Tijdens ons verblijf zien we een flink aantal Birds of Paradise (deels oude vrienden uit West Papua) die laten zien hoe je de show kan stelen met een mooi verenkleed. Op de eerste dag begint het met de imposante Brown Sicklebill (meer dan een meter lang) en de King of Saxony, een kleine gele vogel die zijn lengte meer dan goed maakt met twee enorme antennes die vanuit hoorntjes op zijn hoofd groeien.

De dagen daarna volgt de Ribbon-tailed Astrapia, die zijn naam eer aan doet door twee bizar lange witte staartpennen als een golvend lint achter hem aan te zwieren. Vol verwondering zien we hem baltsen in een boom met meerdere vrouwtje die hij alle kunstjes met z’n staart laat zien.

Maar misschien wel de mooiste van allemaal is de Blue Bird of Paradise, een uniek blauw met zwarte paradijsvogel met een staart vol sierpluimen en 2 lange staartpennen die heel hoog op ons verlanglijstje stond.

Van de 4,5 dag houden we helaas maar ruim 3 dagen over door de onverwachte extra reistijd. De hooglanden van Papua smaken absoluut naar meer dat zal moeten wachten tot een volgende reis. Op de terugweg eten we weer de lokale snack van geroosterde pinda’s met gember en sluiten af met een biertje in het hotel in Mt. Hagen.

De volgende ochtend op het vliegveld wacht ons een mooie verrassing in de vorm van Dusan. Altijd leuk om onverwacht een vriend tegen te komen, al helemaal als dit aan de andere kant van de wereld is! Onze wegen scheiden alleen snel weer; wij vliegen door naar New Britain en Dusan met zijn vogeltour groep naar het zuiden van PNG.