Door het meest afgelegen centrum van Australië lopen verschillende “Outback Tracks”; dirt roads die de spaarzame road houses en dorpjes verbinden door de eindeloze lege woestijn. We verkennen in het noord-oosten van South Australia drie van deze tracks; de Oodnadatta, Birdsville en Strezlecki track voor een paar van de meest zeldzame vogelsoorten van het continent en de meest ruige outback ervaring dat je hier kunt krijgen.

Het landschap is ondanks de leegte heel gevarieerd; stenige rotsen wisselen af met rode, witte en okergele heuvels, grassige hellingen en uitgestrekte gibber vlaktes. Gibber bestaat uit kleine steentjes en heeft als kenmerk te veranderen van kleur afhankelijk van welke kant het licht komt; van diep rood tot donker grijs (onderste 2 foto’s zijn op dezelfde plek gemaakt)

Na een paar honderd km over de Birdsville track komen we aan bij Mungarannee Roadhouse; een oude bar en hotel, mijlenver van de rest van de wereld, waarbij het wel lijkt of we een filmset binnen gaan: Achter de bar staat een oude baard die om 1 uur ‘s middags al flink bier aan het drinken en niet meer uit zijn woorden komt. De andere twee gasten zijn een Aussie die vertelt bezig te zijn met lopend van zuid naar noord Australië door te steken (hij loopt 40km per dag terwijl hij een kar met alle spullen voort trekt) en een schimmig figuur die duidelijk op de vlucht is voor iets en naar een plek zoekt om 2 weken onder te duiken. Vervreemd van alle bizarre gesprekken stappen we 2 uur later weer de hitte en de leegte in. Als we een dag later ook nog een Nederlander op de fiets tegenkomen is de set aan bijzondere ontmoetingen midden in de woestijn compleet.

We vervolgen onze weg richting Birdsville, waarbij er soms uren voorbij gaan zonder dat we überhaupt een vogel zien. De wind is ook flink opgestoken en met 38 graden en een kleine storm (plus dat het stikt van de vliegen) wordt het zoeken niet makkelijker. Gelukkig wordt ook hier ons doorzettingsvermogen beloond; we vinden ondanks de wind een heel mooi groepje Grey Grasswrens en hebben we veel geluk met Flock Bronzewing; deze zeldzame nomadische duif hadden we eigenlijk niet op gerekend maar zien we uiteindelijk heel mooi langs vliegen en zelfs nog even aan de grond.

De hoofdprijs van de outback bewaren we tot het laatst wanneer we 240km (enkele reis) de Strzelecki Track afreizen op zoek naar de Letter-winged Kite. Deze zwart-witte roofvogels jagen net als uilen vooral ‘s nachts en brengen het grootste deel van de dag door slapend in een boom. We weten dat er eind september nog 9 Kites zijn gezien in het gebied maar als we aankomen en meer dan 3 uur besteden aan alle bomen aflopen en speuren worden we toch een beetje zenuwachtig. De rest van de dag blijven we zoeken en posten maar zien we geen spoor van de vogels.

Er is een kans dat de Kites na hun nachtelijke jagen zijn aangekomen dus kamperen we vlakbij en vanaf het eerste licht in de ochtend maken we opnieuw een ronde langs alle bomen. Het is inmiddels 8 uur en langzaam verliezen we de hoop als Rob opeens een Kite ziet komen aanvliegen. Een golf van opluchting en blijdschap volgt als we deze waanzinnig mooie vogel vlak boven ons zien, een mega zeldzame soort en een fantastische afsluiting van ons Outback Tracks avontuur!!

Na meer dan 2000km dirtroad zijn we blij als we weer bij het asfalt aankomen, tijd voor een douche na al dat stof! De komende dagen rijden we kuststrook van South Australia binnen, waar het aanzienlijk dichter bevolkt is.