We zijn aangekomen in de lente! South Australia heeft duidelijk een meer temperate klimaat en kent vier duidelijke seizoenen. Oktober is het midden van de lente en dat is te merken; aan de kust zijn overal bloemen en frisse blaadjes aan de bomen met een heerlijke temperatuur van ‘s nachts 10-15 graden wat overdag opwarmt tot rond de 30.

Ook voor de vogels is het duidelijk voorjaar met veel meer activiteit overdag en zingende mannetjes die hun territoria afbakenen. Zo zien en horen we overal Spotted Pardelotes (deze kleine vogels broeden in smalle tunnels in de grond) en reageert de Rufous Treecreeper heel fel als we in zijn gebied komen.

Ook de Emu papa’s zien we in de kust regio trots rondlopen met ieder een kleine kudde aan kleine pluizige Emu’s achter zich aan (mannetjes van deze soort dragen zorg voor de jongen tot wel 18 maanden). De Emu is de grootste vogel van Australië en hier in het zuiden een stuk algemener dan de enkeling die we in het noorden zagen. Wij zijn inmiddels groot fan van deze loopvogel en elke keer dat we ze onderweg tegenkomen is het een klein feestje (Vliegen kunnen ze niet maar lopen des te beter; een volwassen Emu gaat ongeveer 35km per uur hebben we een paar dagen geleden gemeten toen een vogel er voor koos eindeloos voor onze auto uit te blijven rennen op een smalle track)

Na een krappe week de kust naar het westen verkend te hebben vervolgen we onze weg oostwaarts richting de staat Victoria. Ook hier is het lente maar is er dusdanig weinig regen gevallen dat velden die normaal groen zijn er nog steeds dor en droog bijliggen (met uitzondering van alle wijngaarden en gazonnetjes die worden gesproeid).

Vogels hebben ook last van wegblijven van de regens en sommigen stellen zelfs het broedseizoen helemaal uit. De Malleefowl is zo’n voorbeeld; normaal gesproken in deze tijd van het jaar zijn ze bezig met het maken van grote natte bladerbergen waar ze hun eieren in begraven om ze door de warmte van het rottingsproces te laten uitbroeden. Natte bladeren zijn er momenteel niet en daarmee is er ook nog geen enkele actieve “Malleefowl mount” gezien dit jaar. Gelukkig voor ons is er een plan B en vinden we een stuk weg waar ze aan het einde van dag komen fourageren.

Komende week reizen we verder door de lente richting het oosten en gaan we zien welke impact de droogte nog gaat hebben op onze vogelplannen. De tijd lijkt erg snel te gaan (elke dag is Bird-Eat-Sleep-Repeat) maar we hebben nog een maand te gaan in Australië en de targetlijst belooft nog veel moois.

P.S. Voor wie sinds update 18 in spanning zat over de Grasswrens; we hebben ze inmiddels allemaal gezien! Hieronder de laatste die het rijtje voor deze route compleet maakt.