Colombia is het land met de meeste vogelsoorten ter wereld; 1934 in totaal! Een gunstige ligging met veel verschillende bergketens zorgt voor een enorme biodiversiteit. Toerisme in het algemeen maar zeker ook voor de vogels is booming in Colombia. Er is dan ook een hele mooie reeks aan vogelplekken om te bezoeken; deels gerund door de Colombiaanse vogelbescherming ProAves, deels door gemeentes die de bos rondom de watervoorziening beschermen maar ook veel particulieren die zich inzetten voor ecotoerisme.

Een mooi voorbeeld van deze laatste groep is de Observatorio de Colibries; een privé terrein vlakbij Bogota wat omgetoverd is tot een paradijs voor kolibries met overal bloemenstruiken en feeders met suikerwater waar maar liefst 18 soorten Hummingbird op afkomen. Wij komen specifiek voor de Blue-throated Starfrontlet maar het is duidelijk dat een veel groter publiek dan alleen vogelaars op deze manier geïnspireerd wordt door de wonderlijke vogelwereld (een Sword-billed Hummingbird is altijd indrukwekkend).

Er wordt in Colombia veel naar vogels gekeken en dat betekent ook dat er steeds meer goede plekken bekend worden of onderzoek aan de soorten leidt tot nieuwe vogelsoorten (splitten).

Vier jaar geleden bezochten we Colombia voor het eerst in een rondje Central en Western Andes vanuit Bogota. Deze keer bezochten we het noorden (Santa Marta), de East Andes en een aantal plekken in de Central Andes. Sinds die tijd zijn er weer allerlei nieuwe plekken en soorten bekend geworden wat op deze reis een mooie gelegenheid gaf om deze missende puzzelstukjes in te vullen.

Een van deze soorten is de Fuertes’s Parrot, een Critically Endangered papegaai waar inmiddels een dal van bekend is waar ze vaak rond 8 uur ‘s morgens doorheen komen vliegen. We hebben geluk; want niet alleen horen we ze even voor 8en aan komen vliegen, ze landen vlak voor ons in een boompje en laten zich heel goed bekijken. Na het missen van de Blue-billed Curassow de dag ervoor voelt dit extra goed!

In een ander dal rijden we omhoog voor de Tolima Dove en de Tolima Blossomcrown. De duif kunnen we redelijk eenvoudig vinden maar de Blossomcrown is een snelle kolibrie die af en toe langs komt bij een aantal struiken die in bloei staan. Vaak is vogels kijken een kwestie van geduld en ook nu weer worden we na lang staren naar rode bloemetjes gelukkig beloond! Iets verder langs de weg vieren we het succes met een goede brunch bij een restaurant waar ook overal Hummingbird feeders hangen. Het zou ons niet verbazen als de Blossomcrown over een paar jaar geen lastige soort meer is maar hier rustig met een kopje koffie er bij kan worden gevonden.

Een van de laatste plekken die we in ons rondje bezoeken is Nationaal Park Sumapaz; een paramo hoogvlakte gelegen op 3700 direct naast Bogota. Zelfs dicht bij de hoofdstad zijn mooie natuurgebieden al kan het contrast kan niet veel groter zijn als we de file van de drukke vervuilde miljoenenstad achter ons laten en via een bochtige weg omhoog klimmen. Het is schitterend weer (de kans op mist en regen is erg groot hier) waardoor we heel goed de uitgestrektheid van het paramo landschap hier kunnen zien.

De belangrijkste target hier is de Green-bearded Helmetcrest, een recent door onderzoek gesplitte soort. Het is best koud op deze hoogte maar met het zonnetje voelt het als een mooie lentedag. De Helmetcrests zijn gelukkig snel gevonden terwijl ze al dansend achter elkaar aangaan door de lucht. Kolibries vliegen zo snel dat je ze vaak alleen in een flits voorbij ziet komen maar één vrouwtje wil uiteindelijk toch nog even poseren voor de foto. Gegeven de strenge regels die het Park inmiddels heeft opgelegd komt het met de Helmetcrests hier wel goed.

Na een krappe 3 weken zit onze tijd in Colombia er weer op. Dat we hier terug gaan komen staat vast: Colombia heeft nog zoveel te bieden, zowel qua plekken waar we nog nooit geweest zijn als plekken waar we nog niet alles hebben gezien en met veel plezier nog een keertje terugkomen. Maar nu eerst naar Panama!