Na het verlaten van de oostkust merken we pas echt hoe uitgestrekt en leeg Australië is. Urenlang rijden we over lange (veelal) rechte wegen met maar eens in het uur een andere auto of een “road train” (vrachtwagens met drie grote containers achter elkaar van meer dan 50 lang).

Het landschap verandert gedurende de reis langzaam van Eucalyptus forest naar Woodland Savanna en dan steeds meer uitgestrekte graslanden. Dit gaat samen met een steeds droger wordende lucht en een felle brandende zon (wel handig bij het doen van de was). Alle planten en bomen die hier groeien zijn volledig ingericht op hele lange periodes zonder water. Een vrouw in Winton vertelt ons dat het nu groener is dan normaal omdat het recent nog heeft geregend, recent blijkt afgelopen maart te zijn…

Overdag is het vooral heet (35 graden) maar ‘s morgens vroeg en aan het einde van de dag komt het landschap tot leven met vogels die zich hebben aangepast aan dit habitat. Zo beweegt de Purple-backed Fairy-wren in kleine familie groepjes door lage scrub struikjes en is de Spinifex Pigeon alleen te vinden in (zoals de naam doet vermoeden) Spinifex gras, een stekelig soort gras dat in grote bollen op stenige ondergrond groeit.

Een van de meest felbegeerde vogels van de outback zijn echter de Grasswrens, een groep die zich kenmerkt door heel zeldzaam en moeilijk te zijn; ze komen alleen voor in kleine gebieden ver van de bewoonde wereld en zijn daarnaast ook nog moeilijk te vinden doordat ze heel stiekem tussen het gras door rennen en kruipen. Tot slot zijn ze fantastisch mooi en fijn getekend, kortom de ultieme uitdaging voor vogelaars! Onze eerste Grasswren (Striated) maakt dit helemaal waar. We vinden er twee na een aantal uren zoeken in een gebiedje 100km onder Winton en eenmaal in beeld zijn ze minstens zo gaaf en mooi als we hadden gehoopt.

De volgende twee Grasswrens die op onze route liggen zijn Carpentarian Grasswren en Kalkadoon Grasswren met beide een heel klein verspreidingsgebied rond Mount Isa. Net als de Striated Grasswren houden deze twee soorten vooral van terrein met veel Spinifex waardoor we tijdens het zoeken goed moeten opletten waar we onze voeten zetten om zo min mogelijk scherpe graspunten in onze benen te krijgen. We vinden de Carpentarian Grasswren uiteindelijk door de subtiele hoge piepjes die ze als roepje hebben. Daarna duurt het nog bijna een uur voordat we hem goed hebben gezien, zo sneaky rent hij tussen de grote graspollen door. Ook de Kalkadoon Grasswren geeft zich niet zomaar gewonnen, deze zien we in totaal twee keer kort maar goed. Voor een goede foto waren beide soorten alleen wel een beetje lastig, waarmee ze hun reputatie helemaal waar maken.

Gelukkig zullen er nog een paar Grasswren soorten volgen tijdens onze reis (in totaal zijn er 10 verschillende waarvan er 8 in onze planning passen). Maar eerst vervolgen we komende dagen onze reis naar Darwin voor een bezoek aan de tropen van Australië.

Onze grote tour Down Under is begonnen! De komende 2,5 maand rijden we een heel groot rondje door Australië; Van Brisbane omhoog naar Cairns, dan doorsteken naar Darwin via Mount Isa, om vervolgens dwars door de outback naar beneden te rijden via Alice Springs naar Adelaide en dan via de oostkust langs Melbourne en Sydney weer omhoog naar Brisbane.

De afstanden zijn groot dus het betekent naast lekker vogels kijken ook heel veel uren in de auto zitten. Het is in Australië het begin van de lente maar als we omhoog rijden is het duidelijk dat een groot deel van de staat Queensland vooral een tropisch droog versus nat seizoen heeft en het nu heel droog is. Al in de eerste dagen zien we meerdere bosbranden en staan we ruim 2 uur in de file als een grote vlammenzee de snelweg oversteekt. De Australian Bustard, die normaal gesproken een lichte nek en buik heeft, lijkt door alle zwarte as haast een andere soort.

Het plan is om lekker veel in ons tentje te gaan slapen en met het aanschaffen van een brandertje, pannetjes en kampeerstoelen zijn we er helemaal klaar voor. Australiërs houden duidelijk ook van kamperen; overal zien we campers, caravans en vol uitgeruste 4x4s rijden (inclusief quadbikes en visboten die op aanhangers worden meegenomen). En via de populaire Australische app Wikicamps is het erg eenvoudig om aan het eind van de dag een mooi plekje te vinden voor de tent. Zo kamperen we bij Eungella midden in het Nationaal Park tussen de vogels en kangaroos terwijl er naast ons in beek twee Vogelbekdieren rustig naar voedsel duiken.

Belangrijke doelsoort voor de eerste week is de Southern Cassowary (broertje van de Northern die we eerder dit jaar in West Papua zagen). Rond Mission beach worden ze regelmatig gezien en staan er overal bordjes met waarschuwingen voor overstekende vogels. De dino-achtige reuzenvogels zijn alleen moeilijk voor te stellen in dit drukke toeristisch gebied waar constant auto’s met 80km/u over de brede asfaltwegen rijden.

Toch is het na een uurtje rijden en zoeken in het eerste licht raak; in de berm van de doorgaande weg loopt een paartje Cassowary die niet bepaald schuw zijn. Wat een indrukwekkende dieren! Even later steekt er eentje over waarvoor 3 passerende auto’s keurig afremmen alsof het een alledaagse gebeurtenis is …

Inmiddels staan we op het punt van de Cairns regio richting Mount Isa te vertrekken. Met de eerste week staat de teller op ruim 200 soorten vogels (en 4000 gereden km) en is het een heerlijk vooruitzicht dat we de komende 10 weken dit lege, ongerepte land vol met rare dieren verder gaan verkennen.

Na een korte stop in Brisbane zijn we doorgereisd naar New Caledonia, of zoals het lokaal heet “Nouvelle Caledonie”. Dit eiland is rond 1850 door de Fransen geclaimd en sindsdien omgetoverd tot een goed georganiseerd tropisch stukje Frankrijk. Naast de Franse taal die is geïntroduceerd rijden er ook bijna alleen maar Franse auto’s rond en is er in de supermarkt maar weinig wat niet uit Frankrijk is geïmporteerd (inclusief Franse kaasjes en heel veel Franse wijn). Cultuur bewust als wij zijn drinken we natuurlijk een glaasje mee.

Het grootste eiland heet Grande Terre en is 400km lang en 50-70km breed. In tegenstelling tot veel Pacifische eilanden is Grande Terre niet ontstaan vanuit vulkanische activiteit maar was het miljoenen jaren geleden onderdeel van het oer-continent Gondwana. Hierdoor zijn bijna alle planten en bomen op het eiland endemisch en onderdeel van oeroude families.

Zo ook bij de vogels; Grande Terre heeft ruim 20 endemen waaronder de ancient Kagu. Deze unieke loopvogel, die eruit ziet als een kruising tussen een duif en een ral is miljoenen jaren geleden afgesplitst van andere soorten en is vandaag de dag alleen nog heel ver verwant aan de Sunbittern in Midden-en Zuid-Amerika. Eenmaal in het “Parc des Rivière Bleue” hebben we er al snel een aantal gevonden, een klein wonder dat ze de evolutie overleefd hebben zo nieuwsgierig zijn ze.

New Caledonia is een heerlijk relaxte week waarin we met een eigen huurautootje en ook een deel op de fiets het eiland verkennen, lekker vers stokbrood eten en ‘s avonds afsluiten met een wijntje voor de tent of bungalow.

Ook brengen we nog een kort bezoek aan de twee kleinere eilanden Lifou en Ouvea met wat respectievelijk twee endemische White-eyes en een Parakeet een mooie aanvulling is. Vooral de Ouvea Parakeet is een moeilijke soort die pas recent door beschermingsinitiatieven niet meer op uitsterven staat. Wij vinden ze op een mooi rondje van 50km fietsen, wat het meer dan waard is voor deze stoere papegaaien.

Na 6 heerlijke dagen stappen we weer in het vliegtuig terug naar Brisbane. Voor wie ooit in de buurt is (en niet vies is van een woordje Frans); New Caledonia is een fantastisch leuke en mooie bestemming of je nu van vogels houdt of niet, een absolute aanrader!