We zijn aangekomen in de lente! South Australia heeft duidelijk een meer temperate klimaat en kent vier duidelijke seizoenen. Oktober is het midden van de lente en dat is te merken; aan de kust zijn overal bloemen en frisse blaadjes aan de bomen met een heerlijke temperatuur van ‘s nachts 10-15 graden wat overdag opwarmt tot rond de 30.

Ook voor de vogels is het duidelijk voorjaar met veel meer activiteit overdag en zingende mannetjes die hun territoria afbakenen. Zo zien en horen we overal Spotted Pardelotes (deze kleine vogels broeden in smalle tunnels in de grond) en reageert de Rufous Treecreeper heel fel als we in zijn gebied komen.

Ook de Emu papa’s zien we in de kust regio trots rondlopen met ieder een kleine kudde aan kleine pluizige Emu’s achter zich aan (mannetjes van deze soort dragen zorg voor de jongen tot wel 18 maanden). De Emu is de grootste vogel van Australië en hier in het zuiden een stuk algemener dan de enkeling die we in het noorden zagen. Wij zijn inmiddels groot fan van deze loopvogel en elke keer dat we ze onderweg tegenkomen is het een klein feestje (Vliegen kunnen ze niet maar lopen des te beter; een volwassen Emu gaat ongeveer 35km per uur hebben we een paar dagen geleden gemeten toen een vogel er voor koos eindeloos voor onze auto uit te blijven rennen op een smalle track)

Na een krappe week de kust naar het westen verkend te hebben vervolgen we onze weg oostwaarts richting de staat Victoria. Ook hier is het lente maar is er dusdanig weinig regen gevallen dat velden die normaal groen zijn er nog steeds dor en droog bijliggen (met uitzondering van alle wijngaarden en gazonnetjes die worden gesproeid).

Vogels hebben ook last van wegblijven van de regens en sommigen stellen zelfs het broedseizoen helemaal uit. De Malleefowl is zo’n voorbeeld; normaal gesproken in deze tijd van het jaar zijn ze bezig met het maken van grote natte bladerbergen waar ze hun eieren in begraven om ze door de warmte van het rottingsproces te laten uitbroeden. Natte bladeren zijn er momenteel niet en daarmee is er ook nog geen enkele actieve “Malleefowl mount” gezien dit jaar. Gelukkig voor ons is er een plan B en vinden we een stuk weg waar ze aan het einde van dag komen fourageren.

Komende week reizen we verder door de lente richting het oosten en gaan we zien welke impact de droogte nog gaat hebben op onze vogelplannen. De tijd lijkt erg snel te gaan (elke dag is Bird-Eat-Sleep-Repeat) maar we hebben nog een maand te gaan in Australië en de targetlijst belooft nog veel moois.

P.S. Voor wie sinds update 18 in spanning zat over de Grasswrens; we hebben ze inmiddels allemaal gezien! Hieronder de laatste die het rijtje voor deze route compleet maakt.

Door het meest afgelegen centrum van Australië lopen verschillende “Outback Tracks”; dirt roads die de spaarzame road houses en dorpjes verbinden door de eindeloze lege woestijn. We verkennen in het noord-oosten van South Australia drie van deze tracks; de Oodnadatta, Birdsville en Strezlecki track voor een paar van de meest zeldzame vogelsoorten van het continent en de meest ruige outback ervaring dat je hier kunt krijgen.

Het landschap is ondanks de leegte heel gevarieerd; stenige rotsen wisselen af met rode, witte en okergele heuvels, grassige hellingen en uitgestrekte gibber vlaktes. Gibber bestaat uit kleine steentjes en heeft als kenmerk te veranderen van kleur afhankelijk van welke kant het licht komt; van diep rood tot donker grijs (onderste 2 foto’s zijn op dezelfde plek gemaakt)

Na een paar honderd km over de Birdsville track komen we aan bij Mungarannee Roadhouse; een oude bar en hotel, mijlenver van de rest van de wereld, waarbij het wel lijkt of we een filmset binnen gaan: Achter de bar staat een oude baard die om 1 uur ‘s middags al flink bier aan het drinken en niet meer uit zijn woorden komt. De andere twee gasten zijn een Aussie die vertelt bezig te zijn met lopend van zuid naar noord Australië door te steken (hij loopt 40km per dag terwijl hij een kar met alle spullen voort trekt) en een schimmig figuur die duidelijk op de vlucht is voor iets en naar een plek zoekt om 2 weken onder te duiken. Vervreemd van alle bizarre gesprekken stappen we 2 uur later weer de hitte en de leegte in. Als we een dag later ook nog een Nederlander op de fiets tegenkomen is de set aan bijzondere ontmoetingen midden in de woestijn compleet.

We vervolgen onze weg richting Birdsville, waarbij er soms uren voorbij gaan zonder dat we überhaupt een vogel zien. De wind is ook flink opgestoken en met 38 graden en een kleine storm (plus dat het stikt van de vliegen) wordt het zoeken niet makkelijker. Gelukkig wordt ook hier ons doorzettingsvermogen beloond; we vinden ondanks de wind een heel mooi groepje Grey Grasswrens en hebben we veel geluk met Flock Bronzewing; deze zeldzame nomadische duif hadden we eigenlijk niet op gerekend maar zien we uiteindelijk heel mooi langs vliegen en zelfs nog even aan de grond.

De hoofdprijs van de outback bewaren we tot het laatst wanneer we 240km (enkele reis) de Strzelecki Track afreizen op zoek naar de Letter-winged Kite. Deze zwart-witte roofvogels jagen net als uilen vooral ‘s nachts en brengen het grootste deel van de dag door slapend in een boom. We weten dat er eind september nog 9 Kites zijn gezien in het gebied maar als we aankomen en meer dan 3 uur besteden aan alle bomen aflopen en speuren worden we toch een beetje zenuwachtig. De rest van de dag blijven we zoeken en posten maar zien we geen spoor van de vogels.

Er is een kans dat de Kites na hun nachtelijke jagen zijn aangekomen dus kamperen we vlakbij en vanaf het eerste licht in de ochtend maken we opnieuw een ronde langs alle bomen. Het is inmiddels 8 uur en langzaam verliezen we de hoop als Rob opeens een Kite ziet komen aanvliegen. Een golf van opluchting en blijdschap volgt als we deze waanzinnig mooie vogel vlak boven ons zien, een mega zeldzame soort en een fantastische afsluiting van ons Outback Tracks avontuur!!

Na meer dan 2000km dirtroad zijn we blij als we weer bij het asfalt aankomen, tijd voor een douche na al dat stof! De komende dagen rijden we kuststrook van South Australia binnen, waar het aanzienlijk dichter bevolkt is.