Nadat we een aantal jaar geleden Cuba en Jamaica bezochten staan nu de andere twee grote eilanden van de Cariben op het programma: Dominicaanse Republiek en Puerto Rico. De Caribische eilanden zijn voor vogelaars erg interessant doordat er veel endemische soorten en zelfs eigen families te vinden zijn. Het totaal aantal soorten dat we hier zien is niet zo groot maar wat er zit is wel veelal uniek.

We beginnen op de Dominicaanse Republiek dat maar liefst 3 endemische vogelfamilies heeft. Twee daarvan; Black-crowned Tanager en Palmchat zijn wijdverspreid en de eerste ochtend in de Botanical Garden van Santo Domingo hebben we beide snel gevonden. Vooral de Palmchats zijn erg luidruchtig en ze hebben het grappige gedrag om grote groepsnesten te bouwen in palmbomen en continu nieuwe takken daarheen te brengen voor verdere verstevigen en uitbouw.

Voor de laatste endemische familie, de Chat-Tanager, moeten we de bergen in. Hiervoor hebben we een grote een pick-up gehuurd en om 4 uur ‘s morgens hobbelen we in het donker omhoog over de stenige weg. Met het eerste licht zijn we op 1600m waar het duidelijk een stuk natter en koeler is dan beneden. Een stukje lopen levert al snel meerdere nieuwe endemen op (waaronder de felgroene Narrow-billed Tody) en ook de Chat-Tanager laat niet lang op zich wachten.

We zijn hier vlakbij de grens met Haïti en op de terugweg is heel pijnlijk zichtbaar hoe aan de Haïti-kant bijna al het bos gekapt is. De Dominicaanse Republiek is niet heel rijk maar vergeleken met hun buurland hebben ze toch heel veel dingen goed voor elkaar.

Na 6 dagen hoppen over naar Puerto Rico waar een nieuwe selectie eilandendemen op ons wacht. Ondanks dat je nog duidelijk sporen ziet van de verwoesting van orkaan Maria valt ons vooral op hoe welvarend dit eiland is vergeleken met andere Caribische eilanden, onderdeel van de US zijn levert duidelijk iets op. De vogels zijn gelukkig nog steeds goed te vinden.

Puerto Rico heeft één endemische familie; de Puerto Rican Tanager die voorkomt in de groene heuvels aan de zuidkant van het eiland. Qua uiterlijk vinden we hem nog best lijken op de Chat-Tanager maar kennelijk hebben wetenschappelijke studies aangetoond dat het een aparte familie is dus thuis gaan we nog maar een keer uitzoeken hoe dat precies zit.

9 dagen blijkt ruim voldoende te zijn om alle endemen van beide eilanden te vinden, waarbij er ook nog voldoende tijd is om te relaxen en met een boek over een blauwe zee uit te kijken.

Nog maar één week te gaan in onze wereldreis! Voor onze laatste stop vliegen we door naar North Carolina om bij Jelmer op bezoek te gaan en een rondje East Coast US te vogelen.

Na een vermoeiend weekje California plus een korte nachtvlucht landen we om 5 uur ‘s morgens in Guatemala met inmiddels een flink slaaptekort. Gelukkig is het maar een paar uur rijden naar onze eerste vogelplek: Reserva Tarrales, gelegen op 700m hoogte aan de voet van vulkaan Atitlán. Hier verblijven we de eerste 3 nachten in een comfortabele boomhut, ideaal om weer even goed bij te slapen!

En dat bijslapen is ook wel nodig want voor ons belangrijkste doel in Guatemala, de Horned Guan (de eenhoorn onder de vogels), staat de wekker op de 2e ochtend al om 1:30. In het donker stappen we in een jeep die ons tot 1400m hoogte brengt. Vanaf daar gaat de track over in een smaller pad dat eerst door koffieplantages en daarna door bos verder omhoog klimt de vulkaan op. In het licht van de hoofdlampjes zien we nog weinig van de omgeving, het pad is heel steil en alle focus gaat zitten in de ene been voor de andere zetten en niet te veel naar beneden glijden in de losse bladeren.

Met zonsopgang komen we aan op 2500m hoogte waar het gebied van de Horned Guans begint. Het is op deze hoogte aanzienlijk kouder (versterkt omdat we doorweekt zijn van het zweet) maar gelukkig brengen de eerste zonnestralen ook de nodige warmte. Het zoeken naar de Guan duurt niet lang; onze lokale gids stoot een vogel op die een stuk naar beneden van de helling vliegt. Half glijdend en vallend gaan we erachter aan en niet veel later zien we de karakteristieke kop tussen de bladeren uitkomen. Wat een bizar beest! Ook al weten we hoe hij er uitziet, die rare hoorn in het echt zien is toch een ander verhaal.

Het blijkt een mannetje en vrouwtje met jong te zijn en omdat het jong nog erg klein is blijven ze dicht in de buurt en kunnen we ze uitgebreid bekijken. De gids vertelt dat de Guans een maand eerder nog heel moeilijk waren omdat het toen nog volop broedseizoen was. Een flink geluk qua timing dus. Heel blij beginnen we weer aan de afdaling. Na een hele lang dag en flink moeë benen komen we eind van de middag weer terug bij onze boomhut.

In de voorbereiding van deze week hebben we vooral gefocust op de Guan en ook tijd ingebouwd voor een eventuele tweede poging. Nu dat niet nodig blijkt te zijn gebruiken we de rest van de week om nog een aantal andere vogelplekken te bezoeken. Het blijkt een heerlijk relaxte week te worden waarbij we positief verrast worden door de mooi aangelegde accomodaties, het heerlijke eten en de kwaliteit van het vogelen.

Fuentes Georginas is een van die plekken; gelegen op ruim 2000m zijn er thermische baden midden in een groene boshelling. Overdag is het erg druk maar ‘s avonds hebben we het zwembad voor onszelf als alleen wij nog over zijn samen met een paar andere gasten die ook overnachten in een cabaña. Vanaf ons hutje is het goed vogels kijken en zien we o.a. Blue-throated Motmot die bezig is een nest te bouwen en als het donker is een Fulvous Owl die vlak voor ons komt zitten.

Als we de volgende ochtend op de ridge ook nog de Pink-headed Warbler en Crescent-chested Warbler mooi zien is het bezoek helemaal geslaagd.

Misschien niet het eerste land waar je aan denkt bij Midden-Amerika maar zowel voor vogelaars als niet vogelaars is Guatemala een absolute aanrader. Wij kijken in ieder geval met veel plezier terug op een van de meest relaxte weken van afgelopen jaar, eens kijken of we dat op onze volgende bestemming kunnen voortzetten nu we doorreizen naar de Cariben (Dominicaanse Republiek & Puerto Rico).

Vanuit Panama maken we een uitstapje naar Los Angeles om bij Bas en Blanca en hun dochtertje Ada op bezoek te gaan. Sjoerd en Martijn sluiten ook aan (zij combineren het weekje California met een weekje Arizona.) Het is Spring break waardoor Bas niet hoeft les te geven en dus de tijd heeft om ons in 6 dagen zoveel mogelijk nieuwe soorten te laten zien. Super gezellig om deze week met zijn 5en te vogelen en voor ons een fijne break in het voorbereiden van de vogelsoorten en plekken aangezien Bas hier alles weet.

We beginnen met drie dagen in de Sierra Nevada. Waar het in LA heerlijk warm lenteweer is overdag duurt het in de bergen niet lang voor we de eerste sneeuw tegenkomen. (Na de warme zweterige weken in het laagland van Panama is dit een erg welkome afwisseling).

Hoogtepunt in de bergen zijn twee soorten hoenders; Sooty Grouse en Sage Grouse die we beiden spectaculair zien baltsen. Als eerste gaan we op zoek naar de Sooty Grouse aan het einde van een dal waar nog volop sneeuw ligt. In de vroege ochtend en late middag roepen de mannetjes Grouses hier vanuit hoog in de boom. De uitdaging is alleen om er eentje te vinden aangezien de lage klank maar met moeite over het geluid van de wind en het riviertje uitkomt. Op de valreep in de schemer komt Sjoerd met het goede nieuws dat hij er eentje heeft gehoord en even later staan we naar een prachtige Sooty Grouse te kijken. Het meest bizarre is een stuk gele kale nekhuid die normaal wordt bedekt onder veren maar die tijdens het baltsen vol wordt geshowd.

We kamperen in de frisse berglucht en als de volgende ochtend om 4 uur de wekker gaat is het tijd voor het volgende spektakel. In het donker lopen we over de hoogvlakte naar de plek voor de Sage Grouse. Het is een ijskoude ochtend maar met het maanlicht dat op de besneeuwde bergen schijnt is het uitzicht ook nu al erg mooi.

Met de schemer zijn we op de plek en kunnen we in de verte al de kleine stipjes zien staan op de vlakte. Door de telescoop veranderen de stipjes in tientallen mannetjes Sage Grouse die op deze plek de strijd met elkaar aan gaan om de mooiste baltsdans te laten zien.

Door twee luchtzakken aan de voorkant van hun borst vol te pompen met lucht doen ze een bizarre truc om de aandacht te trekken, moeilijk om te omschrijven dus kijk vooral dit filmpje even. We blijven net zo lang kijken tot de laatste Grouse de dansvloer heeft verlaten. Het is dan net na 7 uur maar de dag is al dik geslaagd!

Na nog een laatste nachtje kamperen in de bergen rijden we terug naar LA waar de tweede helft van de week afwisselend de kust en de bergen achter Bas zijn huis bezoeken. Al met al een super geslaagde week met niet alleen veel nieuwe soorten maar ook veel gave landschappen en een grote berg gezelligheid. Nu weer terug Midden-Amerika voor een weekje Guatemala!